En dan…. Die ene late dienst, eind februari. Er vindt een heftig incident plaats. Tijdens mijn werk als verpleegkundige in de Forensische zorg maak ik de nodige incidenten mee. Het […]
“Carla, er komen beesten uit mijn t.v.” Zijn ogen zijn groot, maar staan vriendelijk. Als Menno psychotisch wordt is al zijn vriendelijkheid snel verdwenen om plaats te maken voor angst. […]
Zorg meetbaar? Het instrument voor contact Als teamcoach word ik gevraagd om (verpleegkundige) teams te ondersteunen bij de transitie van gesloten opname afdelingen naar High Intensive Care units. Bij aanvang […]
‘Ohhh, ze is heel klein’ Als ik binnenkom bij de training hoor ik de deelnemers vaak opgelucht ademhalen. ‘Ohhh, ze is heel klein’, “Ze oogt helemaal niet agressief” ‘Die kan […]
‘Zo gaat dat gewoon’, aldus de cursist Man. Type ruwe bolster, blanke pit. Al 35 jaar ervaring in de zorg. Hem valt niets meer te leren, hij heeft immers al […]
Daar zit een luchtje aan Onder de HBO-V studenten is tijdens mijn studeerperiode de ouderenzorg niet de populairste stroming. Het lukt mij om de verpleeghuizen te mijden, tot het derde […]
Ergens iets van vinden. Ik doe het nogal eens. Ik word via social media benaderd door een man die mij graag een vraag over dwang en drang wil stellen. Naast […]
Familieweekend. Op een camping. En een bonte avond. Ik laat me door een achterneefje overhalen ook een ‘stukje’ te doen. Zeg maar eens nee tegen een enthousiast kind. Ik besluit, na die eerste vlaag van verstandsverbijstering, om niet nog meer buiten mijn comfortzone te treden.
Wanneer ik in een wat onplezierige houding op de grond lig en mijn collega’s om me heen hun eigen positie zoeken, word ik ineens weer geconfronteerd met het verschil tussen training en werkelijkheid.
Als 18 jarige stagiaire op een gesloten opname afdeling heb ik nog weinig ervaring met de psychiatrie. Al in de eerste week krijg ik een klap in mijn gezicht [...]
